Κάποιος...

Γυρνώντας ξαφνικά
βλέπω στο κουφωμα της πόρτας
να στέκει και να με κοιτάζει
κάποιος.
Είναι καιρός που εμφανίζεται
αιφνιδίως
εκεί που δεν τον περιμένω.
Στην αρχή ξαφνιάζομαι.
Λες και δεν το 'ξερα πως θα 'ναι εκεί
απ' την αρχή.
Παρατηρώ την κορμοστασιά
το βλέμμα
για να βεβαιωθώ πως πρόκειται
για το ίδιο πρόσωπο.
Κι έχω την αμυδρή εντύπωση πως κρατά
πάντα στην ίδια στάση το σώμα του.
Περιττό να πω ότι φοράει μαύρα.
Περιττό να πω ότι περιμένει
με μάτια μεγάλα και χέρια πεινασμένα.
Αλλ΄ όμως εγώ γυρνώ αλλού τη ματιά μου.
Όλο και κάποιο σκουπιδάκι θα 'χει παραπέσει
για να το σηκώσω.
Είναι πολύ απαιτητική η δουλειά της νοικοκυράς
τον βεβαιώνω.