Πολύ σκοτεινό το στερέωμα απόψε, κι η πανσέληνος καμιά εξουσία δεν έχει στο σκοτάδι του. Μ' ακούει κανείς;
Ήθελα να μου πείτε. Ειλικρινά: νομίζετε πως μπορεί ποτέ να θεωρηθεί μια σχέση κερδισμένη; Ή πως παλεύουμε και παλεύουμε και παλεύουμε ως το τέλος της ζωής μας για να την κρατήσουμε σ' ένα αξιοπρεπές επίπεδο;
Σκοτεινή η πανσέληνος απόψε και τα νερά του λιμανιού αγριεύτηκαν...
Ήθελα να μου πείτε. Ειλικρινά: νομίζετε πως μπορεί ποτέ να θεωρηθεί μια σχέση κερδισμένη; Ή πως παλεύουμε και παλεύουμε και παλεύουμε ως το τέλος της ζωής μας για να την κρατήσουμε σ' ένα αξιοπρεπές επίπεδο;
Σκοτεινή η πανσέληνος απόψε και τα νερά του λιμανιού αγριεύτηκαν...
2 σχόλια:
Στέλλα, άκου τι λέει ο άτιμος Φιορεντίνος: "Σύμφωνα με το θέλημα Εκείνου, που είναι απέραντος στην ουσία Του, αλλά ο αλύγιστος νόμος Του, υποχρεώνει κάθε τι σ' ένα τέλος εδώ χάμου, ο έρωτάς μου, ο πιο φλογερός όλων, που ούτε η δύναμη της λογικής και της νοημοσύνης, ούτε η ντροπή, ούτε ο κίνδυνος δεν κατάφεραν να λυγίσουν ή να καταβάλλουν, αυτός ο έρωτας, κάτω από τον χρόνο που περνά, έσβησε τόσο ολοκληρωτικά, που τώρα πια δεν έμεινε στην ψυχή μου παρά η αίσθηση της ευεξίας, συνήθης κληρονομιά όσων δεν έπλευσαν με το καράβι τους μέσα στις τρικυμίες αβυσσαλέου ερωτικού πάθους. Τώρα που οι δοκιμασίες πέρασαν, ο έρως, ο τότε σκληρός, μου αφήνει μόνον μια εντύπωση από γοητεία." Αυτά.
Σήμερα είδα και την τελική σκηνή του 'δράματος' Καλυψώ: Η νύμφη λούζει τον Οδυσσέα, τον ντύνει με μυροστόλιστα ρούχα, του γεμίζει εφόδια τη σχεδία, και τον αφήνει να φύγει πασίχαρος.
Πολύ συγκινητικό. Πολύ γυναικείο. Πολύ 'ανώτερο'. Αχ, καημένη Καλυψώ...
Ενδιαφέρον το σχόλιό σου. Παρηγορητικό, ε, Καλυψώ; (Γελάει κουνώντας το κεφάλι της και σε ευχαριστεί). :-)
Δημοσίευση σχολίου