5/2/08

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ

Νέες σκέψεις εξαιτίας του Ομήρου. Είπε κάποιος ότι ο Όμηρος μπορεί να είναι γυναίκα; Ας δούμε τις γυναίκες: Η Αθηνά και η Πηνελόπη, τα σύμβολα της σύνεσης. Η Αθηνά βέβαια έχει και μερικά πάθη που την κάνουν μια παράξενη φιγούρα (είναι ερωτευμένη με τον Οδυσσέα, ή δεν είναι, τέλος πάντων, ας μας απαντήσει στο επόμενο επεισόδειο!). Το λέω αυτό επειδή όταν μιλάει για την Καλυψώ, το πρώτο που βρίσκει να πει στην αλφα ραψωδία είναι πρόκειται για την κόρη του Άτλαντα του οποίου η γνώμη γυρίζει μόνο στο κακό και το δεύτερο, όταν έχει πάρει μορφή ανθρώπου και μιλά στον Τηλέμαχο, ότι τον Οδυσσέα κρατούν βάναυσοι άνθρωποι. Μεγάλη εκτίμηση τρέφει για την Καλυψώ όπως βλέπετε. Για την Καλυψώ που παρακάτω ο ποιητής την στολίζει με όμορφα μεν επίθετα, αλλά ο Οδυσσέας κλαίει σπαρακτικά θέλοντας να φύγει απο κοντά της.
Έχουμε και την Κίρκη, άλλο σύμβολο της γυναικείας 'σατανικότητας'. Θα την δω πιο αναλυτικά αργότερα.
Έχουμε τις πιστές σκλάβες, εκ των οποίων μία, ο Λαέρτης, όταν ήταν νεαρή, την αγόρασε προς 20 βόδια -φαντάζομαι αστρονομική τιμή για σκλάβα- αλλά παρόλο που την τίμησε σαν τη γυναίκα του ΔΕΝ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΠΟΤΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ για να μην θυμώσει η νόμιμη σύζυγος.
Ως εδώ πάντως, και ειδικά ορμώμενη από τις περιπτώσεις της 'απορριπτέας' Καλυψώς και Κίρκης, της 'συνετής' Πηνελόπης (συντηρητικό πρότυπο), της σκλάβας που δεν την εκμεταλλεύτηκαν σεξουαλικά, δε μου φαίνεται ότι ο ποιητής της Οδύσσειας ήταν ποιήτρια.
Θέλω βέβαια να ξαναδώ αυτά τα πρότυπα της σεβαστής συνετής ΘΝΗΤΗΣ γυναίκας και της όμορφης αλλά ύπουλης νεράιδας για να πιάσω το πνεύμα του ποιητή κάπως πιο βαθιά. Προς το παρόν δεν ξέρω γιατί, αλλά μου βγαίνει μια διαμαρτυρία. Αν έκανε σύμβολα τις γυναίκες για να πει κάτι, τους άνδρες τους έκανε αντίστοιχα σύμβολα για να πει κάτι άλλο;
Όχι, δεν είμαι φεμινίστρια, και μακριά από μένα αυτή η ταμπελίτσα. Αλλά μου προκύπτει η διαμαρτυρία ως εκπρόσωπος ενός φύλου που έχει τραβήξει πολλά, έχει στερηθεί και στερείται πάρα πολλά, και έχει φορτωθεί όλων των ειδών τις αρνητικές ταμπέλες -χωρίς να έχει εκτιμηθεί δεόντως η συναισθηματική της προσφορά στο χτίσιμο και στη διατήρηση μιας σχέσης, της ομορφιάς αυτού του κόσμου, χωρίς να αναφέρω τα πιο σημαντικά (μητρότητα κλπ). Μια απλή θλίψη ήθελα να δηλώσω. Και να ρωτήσω ένα Γιατί τόσος φόβος;

2 σχόλια:

Nikos Goudanakis είπε...

Στέλλα, γεια-χαρά. Γιατί τόσος φόβος; Γιατί τόση αγανάκτηση; Μάλλον ο Όμηρος είναι ένας άντρας, όμηρος κι αυτός των προτύπων γυναίκας με τα οποία ζει και μεγαλώνει ένα σερνικό. Αλλά γιατί αυτά τα πρότυπα, συντηρητικά και αιρετικά, παραμένουν ζωντανά; Μόνο από ένα λογοτεχνικό αριστούργημα; Μόνο από μερικά έπη; Και τελικά, ο ίδιος ο Οδυσσέας, ως πρότυπο άντρα, δεν είναι μια σκιά που βασανίζει και ικανοποιεί ταυτόχρονα την κάθε Κίρκη και Καλυψώ, που ζητά ένα άλλοθι; Καλό απόγευμα και να είσαι καλά. Πάνω που ήθελα να σε πω να κάμεις ενότητα "΄Ομηρος", το έκαμες. Ciao.

Surrealist είπε...

Πολύ σωστή η επιλογή... διδακτική και με ευαισθησία διατυπωμένη! Καλό Σ/Κ φίλη!!