Πήρες
Κάθε μια λέξη που μου είπες
Και την πήγες σε ραφείο
γυρνώντας το ύφασμα τα μέσα έξω
ίσως μπορούσες να φτιάξεις
Ένα νέο παλτό
Να σε ζεστάνει για το χειμώνα
Πήρες επίσης πίσω
Κάθε συναίσθημα
Και με αρκετό μπλάνκο
Το πέρασες από λογοκρισία
Μέχρι που το κουρέλιασες
Κι έβλεπα από μέσα του
Τον κόσμο που μου έκρυψες.
Πήρες το θαύμα
Την ευγνωμοσύνη, την τιμή
Και τα πέταξες για υποστήριξη
στο καπέλο του επαίτη
Που μας καμώθηκε τον αόματο.
Όσα έμειναν
Τα κράτησα
Προς εξαργύρωσιν.
Κάθε μια λέξη που μου είπες
Και την πήγες σε ραφείο
γυρνώντας το ύφασμα τα μέσα έξω
ίσως μπορούσες να φτιάξεις
Ένα νέο παλτό
Να σε ζεστάνει για το χειμώνα
Πήρες επίσης πίσω
Κάθε συναίσθημα
Και με αρκετό μπλάνκο
Το πέρασες από λογοκρισία
Μέχρι που το κουρέλιασες
Κι έβλεπα από μέσα του
Τον κόσμο που μου έκρυψες.
Πήρες το θαύμα
Την ευγνωμοσύνη, την τιμή
Και τα πέταξες για υποστήριξη
στο καπέλο του επαίτη
Που μας καμώθηκε τον αόματο.
Όσα έμειναν
Τα κράτησα
Προς εξαργύρωσιν.
2 σχόλια:
Υπάρχουν ακόμα χειρότερα, όπως ίσως θα γνωρίζεις.
Να πετούν στη θάλασσα την άπατη όμορφα πράγματα που θα μπορούσαν να ζήσουν. Ίσως φανεί σκληρό, αλλά υπάρχει δικαιοσύνη. Και δεν είναι καθόλου τυφλή όπως λένε. Γι' αυτό καλό θα είναι να προσέχεις.
Μπήκε η άνοιξη, ε;
Το Ρέθυμνο σε ανοιξιάτικο οργασμό. Όμορφη πόλη.
Εύχομαι μια όμορφη νύχτα...
Σκληρό μου φαίνεται ετούτο το ποίημα. Σκληρό και γεμάτο πίκρα. Παρ όλα αυτά μου αρέσει. Μου αρέσει ο ρυθμός και η εσωτερική του συνοχή. Μου θυμίζει μια σκάλα. Κάθε στίχος και ένα σκαλοπάτι. Ίσως προς τα κάτω αλλά παρ όλα αυτά υπάρχει κίνηση. Και όπου υπάρχει κίνηση τίποτα δεν χορταριάζει. Και αυτή είναι η ουσία της ποίησης
Δημοσίευση σχολίου