19/3/08

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Λόγια
Αισθήματα ζωγραφισμένα
Σε θαλασσί χαρτί
Όλα σε φόντο θαλασσί –τον ουρανό
Κι από κάτω η άβυσσος μαύρη.

Με κοιμήθηκες
Κρύβοντάς μου το μαύρο
Δείχνοντάς μου τα νερά στο ταβάνι
Όλα σε φόντο μέλλοντος
Κι οι λέξεις έκαναν γυμνισμό
Σε παραλία τουριστικής κάρτας

Αγρυπνούν
Τα σεντόνια αγρυπνούν
Ξεσκεπάζουν
Την αλήθεια που διαφεύγει
Μέσα απ’ τα κλειστά κοιμισμένα σου βλέφαρα
Και χτυπιέται ψηλά στο ταβάνι…

2 σχόλια:

Σαββας είπε...

Καλημέρα.
Τι να πω και τι να σχολιάσω? Το διαβάζω και το ξαναδιαβάζω συνέχεια. Είχα καιρό να διαβάσω ένα ποίημα και να πω ότι θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ… Πολύ καιρό…
Συναίσθημα, ρυθμός, ηρεμία, απλότητα είναι μονάχα λίγα από τα πολλά επίθετα που μπορώ να δώσω γι αυτό το ποίημα. Τελικά βρήκες μεγάλο πλεούμενο και δάμασες την φουρτούνα του Βοριά.
Κι οι λέξεις έκαναν γυμνισμό/σε παραλία τουριστικής κάρτας. Στίχος που θα μπορούσε μονάχος να αποτελέσει ολάκερο ποίημα.
Όσο για τα σεντόνια που αγρυπνούν ξέρεις την άποψη μου.
Σε ευχαριστώ που το διάβασα.

Στέλλα είπε...

Καλημέρα.
Σ'ευχαριστώ που σου άρεσε!
Το απολαμβάνω όταν το απολαμβάνουν κι άλλοι!