Καθρέφτες

Κοίτα, καθρέφτες...
στολισμένος εκείνος,
απλός ο άλλος, ξύλινος
διαλέγεις έναν.
Αδιάφορο ποιον.
Κοιτάζεσαι.
Γεννιέται μια ατμόσφαιρα γλυκιά
Κι ο κόσμος τριγύρω από το πρόσωπό σου
Παίρνει άλλη όψη
Μαγική.
Μισοκλείνεις τα μάτια, και γεννιούνται
Θύελλες, τρικυμίες, γλυκιά νηνεμία.
Κοιτάζεσαι κι άλλο.
Τα μάτια σου μέσα από το γυαλί σε κοιτούν
Και αλλάζουν διάθεση.
Εσύ χαλάς την ατμόσφαιρα
Ή το είδωλό σου;
Δίνεις μια και σπας το γυαλί.
Το πρόσωπό σου τεμαχίζεται
κι αγκομαχεί για να βρει η μια γωνία την άλλη της
για να φιλιώσουν
Ενωμένο πρόσωπο δεν θα το ξαναδείς ποτέ
Κομμάτια του μόνο.
Διαλέγεις:
Ή μένεις με το σπασμένο πρόσωπο
Που θρηνεί για τη χαμένη ενότητα
Ή αλλάζεις καθρέφτη.