Τα δυο πρόσωπα της γυναίκας

Δεν θέλω να μείνει το 'ημερολόγιό' μου χωρίς την καλύτερη -κατά την άποψή μου- μεταφορά για τη γυναίκα. Θυμάμαι στον Όμηρο την καλύτερη παρομοίωση για τον άνθρωπο -ο δαυλός που κρύβει μέσα του τη σπίθα που μπορεί να δημιουργήσει και να καταστρέψει τον κόσμο. Τώρα βρήκα και την αντίστοιχη σε ύψος για τη γυναίκα. Ανήκει στον Καζαντζάκη, και τη βρήκα στον Τελευταίο Πειρασμό.
Ως εισαγωγή: ο Ιησούς θυμήθηκε ότι όταν ήταν είκοσι χρόνων, κρατούσε ένα τριαντάφυλλο και επρόκειτο να το δώσει στη Μαγδαληνή ως σημάδι της προτίμησής του, ώστε να παντρευτούν. Αυτό βέβαια δεν έγινε τελικά. Και τώρα, του ήρθε στο νου η Μαγδαληνή, ως πόρνη.
Και συνεχίζει το κείμενο:
"Ανατρίχιασε. Πρόβαλλε έξαφνα Εκείνη πάλι μπροστά του, κρυφοφιλημένη, χιλιοφιλημένη, κι είχε κρυμμένο στο στήθος της, δεξά τον ήλιο, ζερβά το φεγγάρι, κι ανεβοκατέβαιναν, πίσω από το διάφανο ρούχο, η μέρα κι η νύχτα..."

Νομίζω πως είναι λίγες οι φορές που μπορεί κανείς να διαβάσει τόσο ψύχραιμα τοποθετημένα τα χαρακτηριστικά της γυναίκας. Η μέρα κι η νύχτα. Το φως, το γέλιο της, η ζωή που χαρίζει, η ομορφιά που την περιβάλλει, και μαζί η νύχτα, το σκοτάδι του μυαλού της, αυτό το πονηρό μυαλό, το ανεξιχνίαστο για κάποιους, το απαράδεκτο για άλλους, το παράλογο. Οι κρυφές της πλευρές, που οι περισσότεροι άνδρες βρίσκουν ως αφορμή για να μην εμπιστεύονται γυναίκα. Το μυστήριο. Το απροσδόκητο κακό. Λίγες φορές έχω διαβάσει τόσο καίρια λόγια που να ισορροπούν χωρίς εμπάθεια, το άσπρο και το μαύρο της ψυχής της γυναίκας. Γιατί παραδέχομαι πως έχει μαύρο. Το γιατί έχει μαύρο όμως είναι που με ενδιαφέρει περισσότερο, και αυτό χωρίς εμπάθεια. Είναι μια μεγάλη συζήτηση αυτή, και ίσως ο καθένας να πρέπει να την κάνει μόνος με τον εαυτό του. Μόνο μια μικρούλα σκέψη θα ήθελα να βάλω σαν μέσα σε μια παρένθεση, έτσι, για να πω τι κατάλαβα κι εγώ όλα αυτα τα χρόνια που έζησα ως γυναίκα: ό,τι παίρνει κανείς, αυτό επιστρέφει. Κι οι γυναίκες θέλουν πολύ από αυτό που θελουν να τους δώσεις. Αν είναι λίγο, αρχίζει το μαύρο. Κατάρα για όλους αυτό -γυναίκες κι άντρες- αλλά έτσι είναι. Υπάρχουν όμως κι οι ακίνδυνες περιπτώσεις που δεν θέλουν παρά μια ταυτότητα για να συνεχίσουν να ζουν. Αυτές είναι πιο σπάνιες, αλλά πιο εγγυημένες για μια ήσυχη ζωή. Να τις προτιμάτε, οι άντρες. Αν όχι... καλά κουράγια να παλεύετε!!