29/5/08

ΣΕΡΦΑΡΙΣΜΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ

Σερφάρω
Μπαινοβγαίνω στα μπλογκς
Ποιήματα
Φωτογραφίες
Ευαισθησίες
Επικοινωνία...
Μα η ζωή μας συνεχίζεται ολόιδια
Νομίζαμε πως κάτι θ’ αλλάξει με αυτό
Μα το κενό το μέσα μας μένει
Παραμένει
Επιμένει
Όσα λόγια κι αν πούμε
Όσα κι αν ακούσουμε
Η θλίψη που λέγεται Ελλάδα
Συνεχίζει να σέρνεται πάνω μας
Η θλίψη που λέγεται ανθρώπινη μοίρα
Μας αφαιρεί μέρα με τη μέρα τα κύτταρά μας.
Δε θέλω να απαισιοδοξώ
Μα οι μαύρες τρύπες δε γεμίζουν με τίποτα…

5 σχόλια:

Στέλλα είπε...

Δυστυχώς ο Ελύτης είχε δίκιο: η ειρήνη θέλει μεγάλη δύναμη για να την αντέξεις...

neoinileias είπε...

Ακροβασίες

Γενική διαπίστωση είναι ότι η εικόνα στα πανεπιστήμια είναι τραγική.

http://neoinileias.blogspot.com/

Μαρια Νικολαου είπε...

Εχεις δικιο..

Surrealist είπε...

Ξέρω ότι δεν σχολιάζω τακτικά, μα οι ρυθμοί με τρέχουν

επίσης γνωρίζω απ΄όσο έχω καταλάβει ότι δεν είσαι Αθήνα, μα αν είσαι σε προσκαλώ ρίξε μία ματιά στην ανάρτηση

(δεν είδα μέηλ γι' αυτό αφήνω ανοιχτή πρόσκληση σε σχόλιο)

χαλαρά, θα τύχει και τον χειμώνα καλά να είμαστε σε άλλο δρώμενο

Όλα καλά! Την καλησπέρα μου!
σ΄ευχαριστώ!

Μανώλης είπε...

Υπέροχη ανθρώπινη θλίψη μείνε για πάντα στην σκέψη μου. Κράτα με σε εγρήγορση , να μπορέσω να δημιουργήσω, να μπορέσω να δω τον κόσμο πριν φύγω από αυτόν χωρίς να τον ευχαριστήσω...
Σου εύχομαι μία πολύ όμορφη και δημιουργική χρονιά στην δουλειά σου και όχι μόνο.Χάρηκα πολύ που σε βρήκα Στέλλα, με αγγίζουν πολύ αυτά που γράφεις!Θα σε επισκέπτομαι συχνά για να συμμετέχω στα όμορφα ταξίδια της σκέψης που οργανώνεις...