Νόμιζα πως όταν δίνεις αγάπη, παίρνεις αγάπη. Νόμιζα πως όταν λες τι σε πειράζει σε μια σχέση, αυτή γίνεται καλύτερη. Έμαθα πώς γίνεται η καλή επικοινωνία, για να μπορέσω να διαχειριστώ σωστά μια σχέση που με ενδιαφέρει. Δε μου έμαθε ποτέ κανείς πως ο χωρισμός είναι η κατάληξη των σχέσεων είτε δίνεις αγάπη, είτε κάνεις καλή επικοινωνία, είτε διαχειρίζεσαι σωστά μια σχέση είτε όχι. Γιατί όλα είναι θέμα συγκυριών και τίποτα παραπάνω. Είμαι εδώ επειδή παίρνω πράγματα από σένα. Όταν μπορώ να τα πάρω και από έναν άλλον, θα πάω παρακάτω και δεν με ενδιαφέρει για σένα που θα αναρωτηθείς γιατί φεύγω. Γιατί οι φιλίες μοιάζουν με τα σκοινιά του Ταρζάν, το είπαμε. Πιανόμαστε και προχωράμε, κι ούτε γυρνάμε πίσω να δούμε αυτό που αφήσαμε. Στις σχέσεις, αυτό λέγεται κυνισμός.
Ο μόνος λόγος λοιπόν να κάνεις καλή επικοινωνία με τον άλλο είναι από προσωπικό βίτσιο. Δεν έχει κανένα νοημα να είσαι καλός, σωστός, για να διασωθεί μια σχέση. Η σχέση είναι αυτονομη, σαν καραβάκι με δικό του τιμόνι. Θα πάει εκεί που θέλει αυτή, είτε εσύ έδωσες είτε δεν έδωσες. Ασε που νομίζω πως αν δεν έδωσες θα πάρεις περισσότερα -όπως μας διδάσκει η παροιμία με το γραμματόσημο που το φτύνουν και κολλάει.
Ας μου βρει κάποιος έναν λόγο να πιστέψουμε σ' αυτό που λέγεται 'άνθρωπος'. Εγώ δυστυχώς δεν μπορώ να βρω πλέον.
3 σχόλια:
Πιστεύω=Υπάρχω. Αυτή είναι η φιλοσοφία μου. Το δυνατότερο παράδειγμά μου είναι η ζωή του Χριστού. Εκείνος πίστεψε στον άνθρωπο, έδωσε αγάπη και πήρε θάνατο. Αναρωτιέμαι, άραγε στην ζωή αυτή δίνουμε αγάπη για να πάρουμε αγάπη; αν λαμβάνουμε μίσος,αδιαφορία ;τι δίνουμε;ένας άνθρωπος που μπορεί να δώσει αγάπη, μπορεί συνάμα σε περιπτώσεις που τον πληγώνουν να δώσει μίσος; αν η απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα είναι θετικές , τότε να συμπεράνουμε ότι η θυσία Του Χριστού ήταν χαμένη;
Θα μου πείτε Ο Χριστός είναι και Θεός. Ξεκόλλα, Εκείνος είχε ένα συγκεκριμένο σκοπό για τον οποίο έκανε ότι έκανε. Μα και εμείς όταν νιώθουμε την ανάγκη να δώσουμε αγάπη, τον ίδιο σκοπό δεν έχουμε με Εκείνον;Για εμενα η αγάπη κρύβει την έννοια της θυσίας για τον συνάθρωπο. Όταν με προδίδει ένας φίλος, πληγώνομαι. Αυτό όμως δεν είναι δυνατό να αποτελέσει αιτία για να χάσω την πίστη μου στον άνθρωπο. Άλλωστε θα κοροϊδεύω τον εαυτό μου, γιατί όπως είχε πει και ο μεγάλος Σωκράτης, ο άθρωπος που μπορεί να ζήσει μόνος του ,εκτός κοινωνίας, θα πρέπει να είναι ή Θεός ή κτήνος. Εγώ πιστεύω ότι δεν έχω την ικανότητα να είμαι τίποτα από τα δύο...
Ελπίζω να σε βοήθησα λίγο Στέλλα! ΚΑΛΗΣΠΈΡΑ!!!
Αγαπητή εξαδέρφη.
Η ζωή - δυστυχώς για μας - είναι ένας μοναχικός δρόμος. Κάποτε, κάποτε συναντιέται μέ άλλους δρόμους, αλλά φευ!, και πάλι χωρίζουν. Θα τα βάλεις μήπως με τη φυσική ή τα μαθηματικά ?
Έχεις λοιπόν δύο επιλογές. Προχωράς το δρόμο σου σφυρίζοντας αδιάφορα και προσποίούμενος ότι ο δρόμος είναι παράλληλος και δίπλα διπλα με αυτόν του συνοδοιπόρου σου, πληρώνεις όμως με αργό θάνατο. Ή δίνεις μια και ανατρέπεις τα πάντα. Θέλει δύναμη, πείσμα και αποφασιστικοτητα. Μπορείς ?
Και μιας και σου αρέσει η ποίηση θα σου πω τον μοναδικο στοίχο που έχω θαυμάσει ποτε...
ΟΣΟΙ ΒΑΡΥ ΤΟ ΧΑΛΚΕΟΝ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΝΤΑΙ ΖΥΓΟΝ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΑΣ ΕΧΩΣΙ. ΘΕΛΕΙ ΑΡΕΤΗΝ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΝ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Γράφτηκε βεβαίως για άλλους λόγους, αλλά τι συμασία έχει..., για ελευθερία δεν μιλάμε στο βάθος, βάθος και πάλι?
Βοήθεια μας.....
Φίλη μου Στέλλα το έχω πάρει απόφαση. Σε αυτόν το κόσμο έχω έρθει για να δώσω μόνο αγάπη. Να αισθάνεσαι τυχερή και ευλογημένη για τον ένα άνθρωπο που θα σε καταλαβαίνει και θα σε αισθάνεται.Κάπου εδώ αποχωρώ.Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα ταξίδια που μου χάρισες. Σου εύχομαι ότι καλύτερο για το μέλλον...
Δημοσίευση σχολίου