Συνταξιδευτής

‎Όλα τα καθαρά του κόσμου τούτου
-η ομορφιά κι ο έρωτας, η τέχνη κι η αλήθεια-
γεννήσανε το γελιο μου.

Ολόγιομο δεν ήταν το φεγγάρι μου

κι ο πόθος μυγδαλιά πεισματωμένη, που το' ξερε το λάθος της
μα φώναζε το Ναι στο καταχείμωνο.
Κι έγινε βάρκα ν' αρμενίσει το βουνό
κι έγινε καλοτάξιδο βαπόρι στα φαράγγια.
Μη φανταστείτε κάλμες και μπουνάτσες στα ταξίδια του
Μόνο φουρτούνες κι άγριες τρικυμίες.
το Ναι, που ισορροπεί πάνω στο κύμα το ψηλό, και τ' Όχι, μια Κατάβαση στον Άδη.
Παράδεισος και Κόλαση ισάξια μέσα μου, ίδια χαρά κι ίδια οδύνη με κερνούν.
Πηγή του Ναι, ω Γέλιο μου, και Συνταξιδευτή μου
καράβι μου εσύ ξυλάρμενο, δίχως πανιά κι ιστία, καλό σου κατεβόδιο!!