Διατηρησα για πολύ τη σιωπή
Τόσο που μαύρισε το δέρμα μου.
Έπηζαν πάνω του σκέψεις, αισθήματα
Πασπαλισμένα γεγονότα
Σκληρυναν την κρούστα του,
Και ρίζωσαν εκεί
Αγριόχορτα ξεραμένα πριν της ώρας τους.
Έλεγα θα αντέξουν.
Ο αέρηδες κι οι ήλιοι εναλλασσόμενοι
Τουρίστες που πέρασαν να φωτογραφήσουν
Το φαινόμενο
Έδωσαν τη δική τους σκληρότητα
Στην επιφάνεια.
Ήμουν σίγουρη ότι άντεξε
Ούτε κατάλαβα ποια στιγμή
Και για ποιο λόγο σχηματίστηκαν
ρωγμές
Κι η επιφάνεια από κάτω φούσκωσε
Τα χείλη των ρωγμών τσιτσίριξαν καμμένα
Από τη μεγάλη θερμοκρασία του εσωτερικού
Κι ανάβλυσε κατά τόπους η λάβα
η κρατημένη από καιρό.
Μύρισε καμμένη γη η σκέψη μου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου